cultuur proeven in Texas

Vandaag zijn we al vroeg bij Ronald en Jackie, om te ontbijten in McGregor. Maar eerst even via een prachtige route, langs het vorige huis van Jackie langs ranches. Het landschap is enorm. Als we The coffee shop binnenstappen, weten we niet wat we zien. Bush komt hier vaak en dat is te zien ook. Overal foto's, souveniers, bekers waar we uit drinken met zijn naam, te gek om op te noemen. Ronald verteld dat waar we nu zitten op een lange weg ligt van oudsher, waar de cowboys langs kwamen om te eten, of drinken, als ze hun dieren bijeen wilden brengen.Het is een rechte weg van zo'n 600 miles, en zo is dit dorpje ontstaan.
Op de weg terug komen we langs de ranch waar de angus cow vandaan komt. het huis ligt hoog op een berg en zo ver als je kan kijken is het lang van hun.
We rijden ook door het dorpje Lorena echt uit de film.
Als we een spoor overgaan, ligt er nog een aantal huisjes, waar nu winkels inzitten, wat op het vroegere Texas lijkt.
We stoppen voor een drankje in The Shade Tree, de stamkroeg van Ronald en Jackie.Daar zit om 11.30 een groepje oude Texanen. Er mag alleen maar soda en beer worden verkocht, sterke drank neem je mee in een fles en papieren zak die je op tafel legt. En buiten worden feesten gegeven op zondag met een band, waar Roanld saxofoon in speelt. Zelf zouden we hier nooit naar binnen gaan, als je het zo van buiten ziet. Maar het ziet er van binnen donker, maar leuk uit.
Op naar cavender's voor alles wat met cowboys te maken heeft, statson hoeden, boots, zoveel heb ik nog nooit bij elkaar gezien, riemen met gigantische gespen, echt helemaal leuk om hier even rond te lopen.
En natuurlijk een hoed voor onze neef Danny gkocht.
Erwin heeft hem even op en Jackie vind hem op Garth Brooks lijken, geen idee wie dat is maar als we thuis zijn even op internet kijken.
Bij Ronald gaan de kids even zwemmen bij ons in het hotel en wij gaan de BBQ voorbereiden. Heerlijke peppers, mais, en iet te vergeten de steaks.
We ontmoeten ook 2 vrienden van de familie Missie en Keaton.
Zij geloven dat we in Nederland een sport hebben in dwerg werpen, en Erwin is de plaatselijke kampioen hierin, en moet het natuurlijk even voordoen, Lachen hoor.
Na een aantal biertjes en wijntjes ploffen we heel voldaan en moe van het vele gelachen in ons bed in het hotel.